29/7/11

Πολιτιστικό camping Αστρίτσι. Τoo cool to be true!


φώτο: Στέργιος Τσιόκας

Σ’ ένα µικρό, πανέµορφο ορεινό χωριό της Κρήτης, φοιτητικές θεατρικές οµάδες απ’ όλη την Ελλάδα παρουσιάζουν τις παραστάσεις τους. Στα µέσα του καλοκαιριού, εδώ και 9 χρόνια, στο Αστρίτσι οι σκηνίτες στήνουν ένα αυτοοργανωµένο χωριό γεµάτο τέχνη, πολιτισµό, προσφορά, συλλογικότητα.

Στο ΤΕΙ της Πάτρας που σπούδαζα φτιάξαµε οµάδα θεάτρου, κάναµε παραστάσεις και γυρνάγαµε όλη την Ελλάδα... Καθώς περιοδεύαµε, πήρε το αφτί µας ότι παίζει πολιτιστικό camping στην Κρήτη, όπου φοιτητικές θεατρικές οµάδες παρουσιάζουν τη δουλειά τους. Δεν το σκεφτήκαµε πολύ, το καλοκαίρι του 2007 µαζέψαµε σκηνές και σκηνικά και βρεθήκαµε για 10 µέρες στο Αστρίτσι µε την παράσταση «Μη γελάς». 

Δύο δραστήριες καθηγήτριες το 1997 στο Λύκειο Μελεσών δηµιούργησαν σχολική θεατρική οµάδα, οι µαθητές γούσταραν, ήρθαν σε επαφή µε το θέατρο, έκαναν παραστάσεις και η πολιτιστική ζωή της περιοχής τους άρχισε να εξελίσσεται... Οι µαθητές τελειώνουν το σχολείο και γίνονται φοιτητές σε άλλες πόλεις της χώρας. Εκεί, έχοντας το µικρόβιο του θεάτρου, αναµειγνύονται µε τις θεατρικές οµάδες των πανεπιστηµίων τους.

 «Η ανάγκη µετάδοσης και ανταλλαγής ιδεών και εµπειριών, καθώς επίσης η βούληση για πολιτιστική - κοινωνική παρέµβαση στην περιοχή ήταν τα στοιχεία που µας ώθησαν να ανταποκριθούµε στην προτροπή του υπεύθυνου πολιτιστικών της δηµοτικής αρχής και να καλέσουµε τις οµάδες στις οποίες συµµετείχαµε στα πανεπιστήµιά µας και να διοργανώσουµε ένα τριήµερο φεστιβάλ» λέει Γιώργος Ζηδιανάκης, µέλος της οµάδας διοργάνωσης του camping. 

 Το πρώτο πολιτιστικό camping πραγµατοποιήθηκε το 2003 και το «πείραµα» πετυχαίνει. Εκείνη τη χρονιά συστάθηκε η οµάδα «Επί Σκηνής» η οποία ανέλαβε πλέον τη διοργάνωση του φεστιβάλ. Πρόκειται για µια ανεξάρτητη, άτυπη οµάδα, χωρίς προεδρεία και άλλες τυπικότητες. Καθώς τα χρόνια περνούν, η «Επί Σκηνής» διευρύνεται, ξεφεύγει από το στενά όρια µιας παρέας και ανοίγει προς οποιονδήποτε ενδιαφερόµενο, και πλέον αριθµεί αρκετά µέλη από όλη την Ελλάδα.

Τα παιδιά που οργανώνουν το camping πιστεύουν ότι ο πολιτισµός πρέπει να παρέχεται δωρεάν και να παράγεται δίχως την επιδίωξη του κέρδους. Έτσι, εξαρχής αρνήθηκαν να αναζητήσουν ιδιώτες χορηγούς ή να ενταχθούν σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραµµα. «Η επιλογή κρατικού φορέα ως χρηµατοδότη εντάσσεται στη λογική ότι η κοινωνία συλλογικά πρέπει να παρέχει τον πολιτισµό, ώστε να µπορεί να είναι δωρεάν» εξηγεί ο Θέµης Πολυζωάκης, µέλος της οµάδας διοργάνωσης «Επί Σκηνής». Από το 2003 ο πρώην δήµος «Ν. Καζαντζάκης» στηρίζει το camping µε υλικοτεχνική υποδοµή και χρηµατοδότηση, όπως και η νοµαρχία Ηρακλείου τα τελευταία 2 χρόνια. Ο νυν δήµος Αρχανών - Αστερουσίων έχει εκδηλώσει τη διάθεσή του να στηρίξει, επίσης. Κι ίσως ακόµα πιο σηµαντικό να είναι πως η τοπική κοινωνία καλύπτει ένα µέρος των αναγκών του πολιτιστικού camping, προσφέροντας τοπικά προϊόντα. 

Αξίζει να σηµειωθεί ότι η καθαριότητα, το µαγείρεµα, η τροφοδοσία και όλες οι απαραίτητες εργασίες για τη λειτουργία του πολιτιστικού camping γίνονται από τους συµµετέχοντες. Ο κάθε κατασκηνωτής επιλέγει την εργασία που θέλει να προσφέρει, γράφοντας το όνοµά του στην ηµερήσια λίστα εργασιών.

Και οι αποφάσεις πώς λαµβάνονται;
«Πραγµατοποιούνται γενικές συνελεύσεις, όπου ο κάθε κατασκηνωτής καλείται να συµµετάσχει και να εκθέσει την άποψή του για οποιοδήποτε θέµα αφορά το camping. Στη συνέχεια, µέσα από συζήτηση και ζυµώσεις, το σώµα της συνέλευσης λαµβάνει την απόφαση» λέει ο Θέµης. «Βασικό πρόταγµα του camping είναι “πρέπει να αποφασίζει για κάτι όποιος εργάζεται γι’ αυτό”, οι οριζόντιες δοµές λήψεις αποφάσεων µε αµεσοδηµοκρατικές διαδικασίες και η εναλλαγή των ρόλων καλλιτέχνη, θεατή και εργαζόµενου µεταξύ των κατασκηνωτών» αναφέρει ο Γιώργος.



Δεν θα ξεχάσω µε τίποτα…

1) Τους ελληνικούς καφέδες που πίναµε στο παραδοσιακό (µοναδικό, νοµίζω) καφενείο του χωριού. Παίζαµε και τάβλι κάτω από τα δέντρα… 

2) Με το πουλµανάκι του δήµου µάς πήγαν σ’ ένα γειτονικό χωριό για να µας διδάξουν τι σηµαίνεικρητικό γλέντι! Κρητικοί χοροί, ρακή, ντάκος, κοχλιοί και άλλα ωραία τοπικά µέχρι τα ξηµερώµατα... Λιώµα!

3) Με το εργαστήρι φωτογραφίας αποφασίσαµε να κάνουµε εξόρµηση στα γειτονικά χωριά για να φωτογραφίσουµε κρητικές αυθεντικές φιγούρες. Εννοείται, δεν φωτογραφίσαµε. Όπου πηγαίναµε, µας κερνούσαν ρακές. Γυρίσαµε στο camping µεθυσµένοι και πιο ερωτευµένοι µε την Κρήτη.

4) Τον σκοτεινό θάλαµο που είχε στηθεί στο δηµοτικό σχολείο του χωριού. Φωτογραφίζαµε και µετά κλεινόµασταν στο θάλαµο και εµφανίζαµε… Φουλ δηµιουργία!

5) Το άραγµα στην αιώρα. Μεσηµεριανός ύπνος, το νερό στο ποτάµι να ρέει, η σκιά και η δροσιά από τα δέντρα. Ναι, ο παράδεισος υπάρχει και λέγεται Αστρίτσι!

6) Τα νεύρα µου: Παίζαµε την παράστασή µας «Μη γελάς» και περνούσαν σκυλιά και µηχανάκια µπροστά από την αυτοσχέδια ξύλινη σκηνή. 

7) Τη σπηλιά των χρωµάτων! Μέσα στη σπηλιά υπήρχαν όλα τα σύνεργα ζωγραφικής, πηγαίναµε και πασαλειβόµασταν µε µπογιές!

9) Τον (ας πούµε) κουµπαρά και τα (περίπου) τασάκια που έφτιαξα στο εργαστήρι πηλοπλαστικής. Η καλή δασκάλα µας µπήκε στον κόπο να ψήσει τις δηµιουργίες και να τις στείλει στο σπίτι µου.

10) Το µπουγέλο που παίξαµε την τελευταία µέρα. Ξεστήναµε σκηνές, καθαρίζαµε το χώρο, µαζεύαµε το χώρο και παράλληλα κάναµε λούτσα ο ένας τον άλλον!

10+1) Ότι στο Αστρίτσι τα ’βαλα κάτω µε τον εαυτό µου, ηρέµησα και πήρα την απόφαση να παρατήσω τη ζωή στην Πάτρα και να έρθω Αθήνα να σπουδάσω θέατρο… και το έκανα. Πριν από 2 µήνες τελείωσα τη δραµατική σχολή!


Μια µέρα στο camping
Η µέρα στο Αστρίτσι ξεκινάει επισήµως από τις 9 το πρωί. Μετά το πρωινό, αν κάποιος δεν έχει βάρδια, µπορεί να ξεκινήσει να παρακολουθεί τα εργαστήρια της επιλογής του. (θεάτρου, µουσικής, χορού, εικαστικών, πηλοπλαστικής, αναρρίχησης, φωτογραφίας, θεάτρου σκιών κ.ά.). Το µεσηµεριανό φαγητό παρασκευάζεται από τον κατασκηνωτή που εκτελεί χρέη µάγειρα, σε συνεργασία µε την εκάστοτε βάρδια µαγειρέµατος. Μετά το γεύµα, το camping περνάει στη γενική συνέλευση. Είναι µια καθηµερινή αµεσοδηµοκρατική διαδικασία, κατά την οποία συζητιούνται από όλους τους κατασκηνωτές τα θέµατα που τους απασχολούν.

Ακολουθεί η στρογγυλή τράπεζα: όλα τα µέλη του camping καλούνται να συζητήσουν την παράσταση που είδαν το προηγούµενο βράδυ µαζί µε τα µέλη της οµάδας που την ανέβασε… Έχοντας φτάσει αισίως στο απόγευµα, κι ενώ οι βάρδιες συνεχίζουν να λειτουργούν παράλληλα µε τις υπόλοιπες διαδικασίες, τα απογευµατινά εργαστήρια ξεκινάνε µετά το τέλος της στρογγυλής τράπεζας, για να ολοκληρωθούν γύρω στις 20:00, αφήνοντας στους κατασκηνωτές το χρονικό περιθώριο να ετοιµαστούν για να παρακολουθήσουν τη θεατρική παράσταση που ξεκινάει γύρω στις 21:00 κάθε µέρα.

Κάθε 24ωρο στο Αστρίτσι καταλήγει σε ένα όµορφο βράδυ. Η παράσταση τελειώνει και όλοι σιγά σιγά µαζεύονται στο χώρο του κυλικείου. Η οµάδα που είχε παράσταση την προηγούµενη ηµέρα αναλαµβάνει χρέη ψήστη για όλο το camping. Ρακές, µπίρες, σουβλάκια, χοροί και µουσικές που ενίοτε συνεχίζουν και ολόκληρη τη νύχτα… 
Ολίνα Γεωργουλοπούλου, µέλος της οµάδας «Επί Σκηνής»



«Θυµάµαι ότι αρχικά είχαµε φάει µια φρίκη επειδή περιµέναµε κάτι σαν οργανωµένο camping και βρήκαµε έναν δηµόσιο δρόµο µε ένα αναψυκτήριο και µια εκκλησία στη µέση του πουθενά. Μετά ήταν το άγχος για το πού θα στήσουµε τις σκηνές και κυρίως τι θα κάνουµε µε τις λιγοστές τουαλέτες και τα ντους. Καθώς πέρναγαν οι µέρες, όµως, αν και δεν έλειψαν οι γκρίνιες και οι εκνευρισµοί, τα πράγµατα εξελίσσονταν πολύ όµορφα. Το ρυάκι µε τις πάπιες, το µονοπάτι που οδηγούσε στο µικρό εκκλησάκι, ο κρυµµένος θησαυρός που µάλλον σαν Πατρινοί τον είχαµε πάρει πολύ πατριωτικά, το µεσηµεριανό φαγητό, ακόµα και οι υπηρεσίες καθαριότητας µου έχουν αφήσει πολύ ευχάριστες αναµνήσεις. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι πως ήµουν σχεδόν µόνιµα υπό την επήρεια ρακής και το πόσο χάρηκα τις µίνι εξορµήσεις µας στο Λιβυκό πέλαγος, αλλά και στην πόλη του Ηρακλείου – τροµερά αναζωογονητικές και οι δύο µετά από τόσες µέρες στην "αποµόνωση"».
Ανδρέας Αντωνόπουλος

«Αστρίτσι για µένα σηµαίνει µια παρέα. Αν και τότε κάτι τέτοιο µού ήταν πρωτόγνωρο και µου πήρε µια-δυο µέρες να ενταχθώ. Ήταν, ίσως, too cool to be true. Σ’ ένα όµορφο, δροσερό και καταπράσινο αποµονωµένο µέρος, στα ορεινά το νοµού Ηρακλείου, ζήσαµε µια εµπειρία ζωής, από την οποία µάλιστα έχω κρατήσει και ιδιαίτερες φιλίες! Τι µου έρχεται πιο έντονα στο µυαλό; Οι βόλτες µας στα µικρά χωριά της περιοχής, οι τσικουδιές που µας κέρασε ο µαυροφορεµένος κύριος που έχασε το γιο του και, φυσικά, η τελευταία βραδιά που µε µια απλή ερώτηση βρέθηκε άτοµο να µε κατεβάσει στο Ηράκλειο... Πάµε φέτος, Λάµπρο»; 
Στέργιος Τσιόκας


info
Το πολιτιστικό camping πραγµατοποιείται φέτος από τις 23 Ιουλίου έως την 1η Αυγούστου. Η οµάδα διοργάνωσης καλύπτει τα εισιτήρια µεταφοράς όλων των µελών των οµάδων που συµµετέχουν, καθώς και των απαραιτήτων σκηνικών. Επίσης, προσφέρονται δύο γεύµατα την ηµέρα, ενώ πωλούνται είδη κυλικείου σε τιµές κόστους. Δηλαδή, οι οµάδες δεν πληρώνουν τίποτα για τη φιλοξενία και το φαγητό, πληρώνουν µόνον ό,τι αγοράζουν από το κυλικείο. Τα χρήµατα από το κυλικείο (το οποίο λειτουργούν οι ίδιοι οι κατασκηνωτές) καλύπτουν κυρίως τα έξοδα για τα εισιτήρια και τη διατροφή των συµµετεχόντων. Περισσότερες πληροφορίες στο politistikocamping.gr


Δεν υπάρχουν σχόλια: