ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΕΔΩ...

Πολύ σε θέλω. Απόψε. Θέλω να ήσουν εδώ. Να δεις. Nα με δεις. 

Αν ήσουν εδώ, θ’ άγγιζα τα δάχτυλα σου, μάλλον θα τα έγλειφα. Θ’ άκουγα τη φωνή σου από την αρχή. Θα βάζα σε λειτουργία όλες τις αισθήσεις σου. Να κινητοποιήσω όσα γειτονεύουν με το σχεδόν νεκρό. Αν ήσουν εδώ, θα σε αγαπούσα πιο πολύ. Ξέρεις πόσα βράδια, ξυπνούσα απότομα, έβγαινα από την πόρτα στην άκρη του δρόμου και σε περίμενα. Ημίτρελος ή αδύναμος ή φαντασιόπληκτος. Εμφανίσου απόψε.  Κάνε  έκπληξη. Μόνο μία -αφού ξέρεις που μένω. Πέταξε αποστάσεις και πέτα εδώ. 

Αν ερχόσουν απόψε, θα θελα να πηγαίναμε μια βόλτα στην πλατεία του χωριού. Να βλέπαμε το μεγάλο κορμό του γεροπλατάνου. Να χαράξω στον αιώνιο κορμό του το πρώτο γράμμα από το όνομα σου -να ζήσω την εφηβεία του έρωτα. Οι έφηβοι ερωτεύονται με μια ανεξιχνίαστη υπερβολή που τη λένε πάθος, θυσία. Να περπατάγαμε. Α, θα σε πήγαινα και στο μνήμα που φτιάχτηκε για τους πεσόντες. Αναρωτιόμουν τι σημαίνει η λέξη πεσόντες -όταν ήμουν παιδί. Πίσω από τους πεσόντες κρυβόμουν. Η καλύτερη κρυψώνα για το κρυφτό! Ποτέ δεν με έβρισκαν, αλήθεια. Κάτι ήξερα... Θα πηγαίναμε και στο νεκροταφείο. Εκεί θα ταφώ. Θα σου’ δείχνα τα λουλούδια που φυτρώνουν πάνω από τους νεκρούς, θα φυτρώσουν αγριολούλουδα πάνω μου. Δε φοβάμαι τις νύχτες στα νεκροταφεία -εκεί είχα βρει παρηγοριά όταν με χτύπησε ο πατέρας...  Η μαμά μου λέει ότι οι νεκροί είναι οι μοναδικοί που δεν μπορούν σου κάνουν κακό. Αν ήσουν εδώ, δεν ξέρω τι θα σου πρωτοέλεγα. Πολλά έγιναν, έτρεξαν τη ζωή.

Θα περιμένω την πανσέληνο αύριο για να κάνω την ευχή μου. Ο θείος Λάκης μου είπε να πιω ένα ποτήρι νερό στις 12 τα μεσάνυχτα την νύχτα της πανσελήνου και η ευχή θα ζωντανέψει. Αν έρθεις αύριο, θα κάνουμε άλλη διαδρομή. Θα πάμε στη θάλασσα. Θα κόψουμε δρόμο για να φτάσουμε πιο γρήγορα... Να σου πω την αλήθεια; Θα κόψουμε δρόμο όχι για να φτάσουμε ταχύτερα αλλά γιατί στους χωμάτινους, σχεδόν έρημους δρόμους, θα μπορώ να σε φιλάω όσο και όπου θέλω, μάτια μου. Στη θάλασσα, δεν θα βουτούσαμε. Εγώ θα σου το πρότεινα, εσύ θα μου έλεγες όχι. Ξέρω, δεν αντέχεις το κρύο... Θα μυρίζαμε τις πέτρες, κοχύλια και θα σου εξομολογιόμουν ότι σε  λίγα χρόνια, θ’ αγοράσω μια βάρκα. Να ψαρεύω για να εξασκώ υπομονές, μοναξιές.

Πάω να κοιμηθώ. Σε λίγο θα ξυπνήσω για να βγω στην άκρη του δρόμου. Αν δεν έρθεις πάλι, δε θα στεναχωρηθώ. Θα περιμένω το αύριο για να πιω το νερό.

(μικρές ιστορίες, διηγήματα, που ετοιμάζονται για να γίνουν βιβλίο)