«Η διαδικασία της ανάβασης μου έχει μάθει ότι δεν πρέπει σταματάω στις δυσκολίες. Όταν νομίζω ότι δεν μπορώ άλλο, πάντα υπάρχει κάτι παραπάνω που μπορώ να δώσω» λέει η Όλια, φοιτήτρια του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου Βόλου. Ο Γιώργος σπουδάζει Φυσική Αγωγή στα Τρίκαλα. Είναι και οι δύο μέλη μιας ομάδας 4 ανδρών και 2 γυναικών που από τη Θεσσαλία ταξίδεψαν στο μακρινό Νεπάλ για να κατακτήσουν το Island Peak. Γιατί, όπως λέει ο Γιώργος, «τα Ιμαλάια με τα ψηλότερα βουνά του κόσμου είναι ο στόχος κάθε ορειβάτη. Ήθελα να επισκεφθώ και να δω από κοντά αυτά που έβλεπα από τα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση».
Τι προετοιμασία έκανες για να μπορέσεις να ανταποκριθείς στην ορειβατική αποστολή; Γιώργος: Η προετοιμασία περιλάμβανε περπάτημα με σακίδιο και κάποιες χειμερινές εξορμήσεις σε ελληνικά βουνά, για να δοκιμάσουμε τα υλικά μας και για να μάθουμε να δουλεύουμε ομαδικά. Επίσης, μια φορά την εβδομάδα πηγαίναμε για mountain bike στο Πήλιο.
Ποια από τα μέρη της διαδρομής σάς τράβήξαν το ενδιαφέρον;
Όλια: Το Κατμαντού! Είναι η πρωτεύουσα του Νεπάλ, είναι μια πόλη εντελώς έξω από τα δικά μας δεδομένα… Κατά την ανάβασή μας στο βουνό, επίσης, ξεχώρισα το σημείο εκείνο όπου φάνηκε για πρώτη φορά η κορυφή των Ιμαλαΐων, το Έβερεστ.
Γιώργος: Πρώτα απ’ όλα, με εντυπωσίασαν οι μεγάλες κρεμαστές γέφυρες πάνω από το ποτάμι που δημιουργούνταν από το λιώσιμο των παγετώνων των Ιμαλαΐων… Οι ντόπιοι αχθοφόροι (σέρπας), οι οποίοι κουβαλούσαν τον εξοπλισμό μας, ήταν τόσο δυνατοί που μπορούσαν να κουβαλήσουν 100 κιλά ο καθένας χωρίς ειδικό εξοπλισμό και κάποιες φορές χωρίς να φοράνε παπούτσια.
Πώς είναι η καθημερινότητά σας κατά τη διάρκεια της ανάβασης;
Όλια: Ξυπνάμε πολύ νωρίς, γύρω στις 6 με 7, τρώμε καλό πρωινό και αρχίζουμε το περπάτημα που μπορεί να διαρκέσει από 5 μέχρι και 18 ώρες. Σταματάμε συνήθως ανά 1,5 ώρα για νερό ή φαγητό. Στη διαδρομή τρώμε κάτι πρόχειρο, που όμως θα μας δώσει ενέργεια: αποξηραμένα φρούτα, ξηρούς καρπούς, παστέλια και σοκολάτες. Περίπου απόγευμα φτάνουμε σε κάποιο καταφύγιο – αν υπάρχει. Αλλιώς στήνουμε αντίσκηνα για να περάσουμε τη νύχτα. Ασφάλεια υπάρχει, γιατί οι σταθμοί είναι σε συγκεκριμένα σημεία που δεν επηρεάζονται από τις καιρικές συνθήκες και τις χιονοστιβάδες.
Βρήκες εμπόδια που σε έκαναν να σκεφτείς ότι πρέπει να τα παρατήσεις;
Όλια: Ενώ ο καιρός ήτανε σύμμαχος, δυστυχώς κάτι μας πείραξε τις πρώτες μέρες από το φαγητό, με αποτέλεσμα να μας δημιουργήσει προβλήματα για όλη τη διάρκεια της ανάβασης και να εξασθενήσει πάρα πολύ τον οργανισμό μας. Σκέφτηκα κάποιες φορές να τα παρατήσω, αλλά έχοντας θέληση και υπομονή τα κατάφερα… Γενικότερα, οι δυσκολίες είναι πολλές, αλλά η μεγαλύτερη είναι η κόπωση που νιώθεις όσο ανεβαίνεις ψηλότερα. Λόγω του υψομέτρου έχεις ναυτία και δυσκολία στην αναπνοή. Τα όρια, όμως, υπάρχουν για να ξεπερνιούνται…
Τι νιώσατε μόλις φτάσατε στην κορυφή;
Όλια: Ανακούφιση που, επιτέλους, φτάσαμε και μετά ικανοποίηση για τον εαυτό μου που δεν τα παράτησε. Είναι υπέροχο να κατακτάς την κορυφή. Ειδικά αν σκεφτείς ότι λίγοι έχουν πατήσει στο συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη...
Γιώργος: Ένιωσα ικανοποίηση για την προσπάθεια της επίτευξης του στόχου, αλλά σκέφτηκα ότι τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται στην κατάβαση και έτσι συγκεντρωθήκαμε για να κατεβούμε με ασφάλεια. Όταν φτάνεις στην κορυφή ενός βουνού, αμέσως σκέφτεσαι τον επόμενο στόχο, την επομένη κορυφή.
Οι γονείς σας τι λένε για την ορειβασία και τις αποστολές; Φοβούνται;
Όλια: Οι γονείς μου φοβούνται πάρα πολύ, αλλά ταυτόχρονα με στηρίζουν γιατί ξέρουν ότι είναι κάτι που με κάνει ευτυχισμένη!
Γιώργος: Στην αρχή προσπαθούσα να τους πείσω και να με αφήσουν να κάνω τέτοια ταξίδια, αλλά τώρα απλώς μου λένε να προσέχω. Σίγουρα φοβούνται, έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις για το θέμα ασφάλειας. Θεωρώ ότι είναι φυσιολογικό να μην μπορώ ακόμα να τους πείσω.
Η ομάδα τι ρόλο παίζει σε μια ορειβατική αποστολή;
Όλια: Η ομάδα σε μια αποστολή είναι το σημαντικότερο. Στην ομάδα όχι μόνο δε δημιουργούνται συγκρούσεις, αλλά ανά πάσα στιγμή ο ένας στηρίζει και βοηθάει τον άλλον. Πρέπει να ξέρεις όχι μόνο ότι θα περάσεις καλά με τα άτομα που θα είσαι μαζί, αλλά και να τους εμπιστεύεσαι απόλυτα, καθώς από αυτούς μπορεί να εξαρτηθεί η ζωή σου.
Γιώργος: Τα μέλη της αποστολής αλληλοβοηθούνται και αλληλοστηρίζονται. Στην δική μας ομάδα υπάρχει ένα οικογενειακό κλίμα και αυτό βοηθάει στην ομαλή πορεία του ταξιδιού.
Η ορειβασία είναι ακριβό χόμπι;
Γιώργος: Είναι αρκετά ακριβό. Προσπαθούμε μόνοι μας να καλύψουμε τα έξοδά μας. Οι χορηγίες είναι λίγες και δύσκολα τις βρίσκεις. Τα χρήματα καταλήγουν στα πιο δημοφιλή σπορ (ποδόσφαιρο, μπάσκετ).
Επόμενη αποστολή;
Όλια: Δεν ξέρω ποια θα είναι η επόμενη αποστολή, αλλά θα ήθελα πολύ να ξαναπάω στα Ιμαλάια, σε μια ψηλότερη κορυφή.
Γιώργος: Επόμενος στόχος είναι το βουνό Lenin στα ρωσικά Ιμαλάια, με υψόμετρο 7.157 μ.
(Δημοσιεύτηκε Νοέμβριο 2010 στο περιοδικό Υποβρύχιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου