ΜΑΡΙΑ ΣΟΛΩΜΟΥ

«Δεν θέλω έναν έρωτα που θα μου φέρει τα πάνω-κάτω. Το έπαθα αυτό. Δεν θέλω να το ξαναπάθω».

 

Μιλάει πάντα μ’ ένα ξεχωριστό δυναμισμό, με μια μαγκιά που δεν της αφαιρεί τίποτα από τη θηλυκότητα της. Η Μαρία Σολωμού μακριά από συμβιβασμούς και δήθεν καταστάσεις, δημιουργεί τη ζωή της με πάθος και με μία «ευαίσθητη» ένταση. Το σίγουρο είναι ότι κάνει τους πάντες να παραδεχτούν ότι το ταξίδι στην τέχνη της, κρύβει στις αποσκευές του, σκληρή δουλειά.

 

-Από τη νέα χρονιά αρχίζει η προβολή της νέας σειράς που πρωταγωνιστείς με τίτλο «Ονειροπαγίδα». Τι ρόλο θα υποδυθείς αυτή τη φορά;

Είναι μία κομεντί. Πρόκειται για ένα παραμύθι που είναι εμπνευσμένο από το «Ημέρωμα της στρίγκλας» του Σαίξπηρ. Οι δύο ήρωες είναι ο Πέτρος και η Κατερίνα. Η Κατερίνα είναι μια πλούσια, κακομαθημένη που για κάποιο λόγο αναγκάζεται να μείνει σε ένα έρημο νησί μ’ έναν πολύ απλό άνθρωπο που έχει χάσει την γυναίκα του. Η ζωή της αλλάζει όταν τον ερωτεύεται... Είναι ένα ωραίο παραμύθι και μία δουλειά καλογραμμένη και καλογυρισμένη.

- Απολαμβάνεις την δουλειά αυτή;

Ναι, αν και είναι πολύ δύσκολα τα γυρίσματα και διαρκούν πάρα πολλές ώρες. Είναι κουραστική διαδικασία αλλά το αποτέλεσμα σε δικαιώνει.

-Η πρωταγωνίστρια της σειράς, η Κατερίνα, αλλάζει τη ζωή της επειδή ερωτεύεται. Θεωρείς ότι ένας έρωτας μπορεί να αλλάξει τη πορεία της ζωής ενός ανθρώπου και κατ’ επέκταση την προσωπικότητα του;

Σίγουρα. Ένας πραγματικός έρωτας μπορεί να αλλάξει πολλά. Εγώ, όμως είμαι απαισιόδοξη και κυνική και πιστεύω ότι ο έρωτας σε αλλάζει αλλά μέχρι ενός σημείου. Πιστεύω ότι όταν φύγει ο έρωτας, επανέρχεσαι εκεί που ήσουν.

-Δηλαδή, δεν εξελίσσεσαι καθόλου ως άνθρωπος;

Υπάρχει εξέλιξη. Έτσι και αλλιώς εξελισσόμαστε μεγαλώνοντας και βιώνοντας διάφορες εμπειρίες. Ο έρωτας μπορεί να σου φέρει αλλαγή, να σε ταρακουνήσει, να σου αλλάξει ισορροπίες, να σε πάει παρακάτω, όμως θεωρώ ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί ν' αλλάξει τελείως.

-Εξαρτάται από τη διαθεση του κάθε ανθρώπου ν’ αλλάξει…

Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας και διαθεσιμότητας. Ένας έρωτας, σου φέρνει τα πάνω-κάτω αλλά για ένα χρονικό διάστημα.

-Είσαι σε φάση που θέλεις ένα έρωτα που θα σου φέρει τα πάνω-κάτω;

Όχι. Δεν το θέλω αυτό. Το έπαθα αυτό. Δεν θέλω να το ξαναπάθω.

-Αυτό που λες ακούγεται σαν αυτοτιμωρία……

Δεν είμαι υπέρ της αλλαγής. Είμαι υπέρ της εξέλιξης ενός ανθρώπου αλλά δεν είμαι υπέρ της φοβερής αλλαγής. Μου έχουν συμβεί ριζικές αλλαγές στην ζωή μου και δεν ξέρω αν θέλω τις αλλαγές. Προτιμώ τη σταθερότητα.

-Αποζητάς την προσωπική σου ηρεμία;

Την προσωπική μου ηρεμία την αποζητώ εδώ και χρόνια. Ειδικά τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να βρω μια ηρεμία και μια ισορροπία ανάμεσα σε παιδί-δουλειά-προσωπική ζωή και καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολο. Είμαι αγχωτικός άνθρωπος, πολύ υπερκινητική. Τρέχω συνέχεια και κάνω μονίμως πράγματα. Αυτό το τρέξιμο, το έχω μετριάσει πάρα πολύ στη ζωή μου από τότε που έκανα παιδί. Παρόλα αυτά η βάση αυτής της κατάστασης υπάρχει: δηλαδή δε θα γίνω ποτέ ήρεμη. Η βάση μου είναι μια ροπή προς το τρέξιμο και το άγχος.

 

-Αν και δείχνεις αντισυμβατική, υπάρχουν καταστάσεις στη ζωή σου που έχεις συμβιβαστεί;

Κανενας άνθρωπος στην ζωή του δεν θέλει να συμβιβαστεί. Όσοι συμβιβάζονται, αναγκάζονται να συμβιβαστούν κάτω από συνθήκες. Σίγουρα όλοι συμβιβαζόμαστε κάποια στιγμή. Πριν 10 χρόνια έλεγα ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να συμβιβαστώ. Όμως, ήρθε μια στιγμή που έπρεπε να συμβιβαστώ με πολλά πράγματα. Η διαφορά είναι ότι συμβιβάστηκα επειδή το ήθελα όχι επειδή αναγκάστηκα. Από εκεί και πέρα δεν πιστεύω ότι κάποιος σε μια ηλικία από τα 20 ως τα 30 δεν πρέπει να συμβιβάζεται. Πρέπει να κυνηγά αυτό που θέλει να κάνει.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που έγινε στην ζωή σου από τότε που γεννήθηκε ο γιός σου;

Άλλαξε η προτεραιότητα μου. Δεν είναι η δουλειά μου αλλά το παιδί μου. Ας πούμε δεν είναι αν θα βγω το βράδυ αλλά πως θα καταφέρω να τον δω περισσότερες ώρες.

-Δεύτερο παιδί έχεις την ανάγκη να κάνεις;

Όχι , καμία ανάγκη.

-Ο μικρός δεν ζητάει αδερφάκια;

Ευτυχώς όχι, δεν ζητάει.

-Τι δώρο θέλει να του φέρει ο Άγιος Βασίλης;

Ζήτησε ένα ποδήλατο και ένα φορτηγό!!!!

 -Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να μεγαλώνει μόνη της το παιδί της;

Είναι πολύ δύσκολο. Διότι και με πατέρα μέσα στο σπίτι, η γυναίκα μεγαλώνει το παιδί. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις το μεγαλώνει και ο πατέρας. Ο ρόλος της γυναίκας είναι να είναι πιο ουσιαστικά δεμένη με το παιδί απ’ ότι ο πατέρας. Βέβαια υπάρχουν και πατεράδες που είναι εξίσου δεμένοι με τα παιδιά τους αλλά ο μέσος όρος λέει ότι η γυναίκα είναι περισσότερο δεμένη με το παιδί της.

 -Σου έχει πει ποτέ ο γιός σου : «Μαμά θα ήθελα να μην είχες χωρίσει με το μπαμπά και να είστε μαζί»;

 Oχι δεν έχουμε κάνει ποτέ τέτοια κουβέντα. Δεν του έχω εξηγήσει 100% τι έχει συμβεί. Δεν έχει τέτοιες απορίες μέχρις στιγμής. Το έχει καταλάβει από μόνος του. Είναι πολύ ξύπνιος ο μικρός! Εξάλλου τον βλέπει πολύ συχνά τον μπαμπά του.

-Αλλάζω θέμα. Πώς ήταν τα χρόνια της δραματικής σχολής, τα χρόνια που προσπαθούσες για την αναγνώριση;

Ήταν πολύ ωραία και ξέγνοιαστα, με πάρα πολύ δουλειά. Κάναμε πρόβες με λύσσα. Παράλληλα βγαίναμε και πολύ αλλά τα συνδυάζαμε.

-Πως είναι να διδάσκεις στην δραματική σχολή που φοίτησες;

Περίεργα γιατί ώρες ώρες τσαντίζομαι με τα παιδία διότι δεν δουλεύουν όπως δουλεύαμε εμείς.

-Ο ρόλος της δασκάλας σου αρέσει;

Από τη μία με ταλαιπωρεί και από την άλλη μου αρέσει. Είναι μικτό το συναίσθημα.

-Διάβασα σε μια συνέντευξή σου που είχες πει ότι για πολύ μεγάλο διάστημα δεν σου την έπεφτε κανένας άνδρας. Είναι δυνατόν να συνέβαινε κάτι τέτοιο;

Και όμως συμβαίνει καμιά φορά. Εκπέμπω λίγο φόβο!

-Σε έχει κουράσει που σε ρωτάνε οι δημοσιογράφοι συνεχώς για το γεγονός ότι δεν παντρεύτηκες;

Ναι πάρα πολύ. Έχω βαρεθεί και το έχω εξηγήσει εκατό χιλιάδες φορές και έχει γίνει γραφικό.

 

-Τι είναι αυτό που λείπει από τον χαρακτήρα σου και θα ήθελες να έχεις;

Θα ήθελα να είμαι πιο υπομονετική, πιο οργανωτική και λιγότερο αναβλητική. Αναβάλλω τα πάντα: Από την πιο μικρή δουλειά μέχρι την πιο μεγάλη. Βαριέμαι, είμαι και λίγο τεμπέλα και φυγόπονη.

-Μαρία, έχεις δηλώσει ότι δεν είσαι έτοιμη να παίξεις Επίδαυρο. Σε ενδιαφέρει η Επίδαυρος;

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Δεν είμαι άνθρωπος που έχει τέτοιες φιλοδοξίες.

 

-Αν σου γινόταν πρόταση για την Επίδαυρο, θ’ αρνιόσουν;

Σίγουρα όχι. Δε με θεωρώ έτοιμη για κάτι τέτοιο και δεν ξέρω αν θα είμαι ποτέ έτοιμη. Αν και δεν είναι θέμα μόνο ετοιμότητας αλλά και διαθεσιμότητας και όρεξης. Νομίζω ότι το άγχος που θα έπαιζα στην Επίδαυρο, θα ήταν τόσο μεγάλο που πραγματικά δε θα ήθελα να το ζήσω. Γενικότερα αγχώνομαι πολύ κάθε γορα που κάνω θέατρο. Δε θεωρώ ότι η Επίδαυρος σε κάνει καλύτερο ή χειρότερο ή αναγνωρίσιμο ή ότι μπορεί να αποδεχτεί μια μερίδα ανθρώπων που θεωρούνται κουλτουριάρηδες. Θαυμάζω όσους κάνουν αρχαίο δράμα αλλά εγώ δε θέλω μπω σ’ αυτή τη διαδικασία.

 

-Με ποια θεωρία της Ράνιας από τους Singles έχεις ταυτιστεί;

Η ζωή είναι σαν το τάβλι: Πόρτες, πλακωτό, και φεύγα. Τα παιχνίδια εναλλάσσονται σύμφωνα με τους παίχτες και την κατάσταση.

 

-Τι εύχεσαι για τον εαυτό σου για τη νέα χρονιά;

Λιγότερη δουλεία και περισσότερες διακοπές. Ελπίζω για όλους μας να πραγματοποιηθούν αυτά που μας ευχαριστούν και μας κάνουν να περνάμε καλά!

 

(Δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβρη του 2009 στο περιοδικό a.b.Gamma)