Με το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό της, διώχνει τα μικρά και τα μαύρα της ζωής. Γνωρίζει καλά ότι η εξερεύνηση του εαυτού είναι υπόθεση δύσκολη, συνεχής και ακατόρθωτη. Η Ελένη Ράντου ανοίγει την καρδιά της και μοιράζεται τις στιγμές της ξεχωριστής πορείας της….
-Είσαι το πρώτο πρόσωπο που φιλοξενείται στο περιοδικό, ελπίζω να μας φέρεις γούρι…
Είμαι γουρλού!! Θα πάνε όλα κατ’ ευχήν. Σε όσους έχω κάνει ποδαρικό τους πάει πολύ καλά.
-«33 φορές να φύγεις» είναι ο τίτλος της νέας σου θεατρικής δουλειάς που συμπρωταγωνιστείς με τον Άκη Σακελλαρίου. Τι σχόλια εισπράττεις;
Με δεδομένο ότι είναι μια δύσκολη θεατρική περίοδος, περίμενα το κοινό πιο διστακτικό, όμως εισπράττω μια μεγάλη αγκαλιά. Το έργο αυτό μιλάει για το πόσο απελπισμένο μπορεί να είναι το όνειρο - είτε το συντηρείς, είτε όχι. Αναφέρεται στο γεγονός ότι πρέπει να πάρουμε κουράγιο για να προχωρήσουμε διότι έχουμε καθηλωθεί στην απελπισία.
-Αυτή τη φορά επιλέγεις ελληνικό έργο…
Πρέπει να βοηθάμε το ελληνικό έργο, να εκτιμάμε όσα υπάρχουν στη χώρα μας. Είναι καλό να μάθουμε ότι δεν χρειάζεται να τρέχουμε πίσω από καθετί ξένο που μπορεί να είναι και σκουπίδι.
-Τι θα έλεγες για να διαφημίσεις το «33 φορές να φύγεις» για να έρθει ο κόσμος να το δει;
Εγώ δεν είμαι καλή σ’ αυτά! H μόνη μου διαφήμιση είναι η παρουσία μου. Δηλαδή για να το έχω επιλέξει και να το έχω ανεβάσει, αυτό σημαίνει κάτι σημαντικό… Κάθε άνθρωπος έχει ένα κρυμμένο κακό εαυτό που τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή του. Αυτό τον κακό εαυτό υποδύομαι εγώ στο έργο. Εισβάλλω στο μυαλό του ηρώα που υποδύεται ο Άκης Σακελλαρίου και τον τρελαίνω. Του εμφανίζω όλες τις φοβίες του, τις εμμονές του, τα ελαττώματα του, τις αγωνίες του και τον κάνω να πάρει θέση. Όμως οι άνθρωποι πολύ δύσκολα παίρνουν θέση. Το πρώτο πράγμα που κάνει ο ήρωας είναι να με διώξει, όμως αυτό δεν είναι εύκολο και κατά συνέπεια αναγκάζεται να μάθει ποιο κομμάτι του κακού του εαυτού θέλει πραγματικά να διώξει…
-Έχεις άγχος αν κόψει εισιτήρια η παράσταση ή θεωρείς σίγουρη την επιτυχία;
Κάθε δουλεία έχει το δικό της σύμπαν. Φυσικά και έχω άγχος. Είναι μία από τις πιο μεγάλου ρίσκου επενδύσεις και κάθε μέρα υπάρχει αγωνία. Ποτέ δεν ησυχάζεις.
-Αυτή η ανησυχία κάνει το επάγγελμα ενδιαφέρον και ζωντανό;
Το κάνει σχιζοφρενικό!!
-Αυτό το έργο έχει δυνατές, σκληρά φορτισμένες στιγμές όπως το «Νύχτα Ράδιο-φόνων»;
Αυτό το έργο έχει μια διάθεση πιο κωμική, πιο σαρκική ματιά. Στη φάση που είμαστε όλοι, νομίζω ότι έχουμε ανάγκη κάτι να μας ανεβάσει και όχι να μας βουλιάξει. Τρία χρόνια μετά τη Νύχτα Ράδιο-φόνων, νιώθω ότι ούτε ο θεατής ούτε και εγώ δεν αντέχουμε τόσα σκληρά χτυπήματα. Σ’ αυτό το έργο, ήθελα και τη μοναξιά των ηρώων να την κοιτάξω αφ’ υψηλού.
-Ενώ πέρυσι απουσίαζες από τη θεατρική σκηνή…
Πέρυσι δεν υπήρχαν οι χρονικές δυνατότητες να κάνω θέατρο. Όταν κάνω θέατρο θέλω να το κάνω με όλη μου τη ψυχή, δεν θέλω να το κάνω μίζερα. Φέτος, είχα οργανώσει το χρόνο μου που για δύο μήνες απείχα από το σήριαλ για να είμαι εξολοκλήρου στις πρόβες.
- Αλλάζω θέμα. Ο πατέρας σου είναι από την πόλη μας. Τι σχέση έχεις με την Πάτρα;
Ο πατέρας μου αν και είναι από την Πάτρα, δεν κράτησε σχέσεις. Όλη η επαγγελματική του δραστηριότητα είχε να κάνει με την Αθήνα όποτε αποκόπηκαν οι σχέσεις. Ούτε υπήρχε κάποιο σπίτι για να έρχομαι αφού και η γιαγιά μου είχε έρθει στην πρωτεύουσα. Δυστυχώς το έχω σαν πληροφορία ότι είμαι από την Πάτρα και όχι σαν καθημερινότητα. Όμως η ξαδέλφη μου σπούδασε στην Πάτρα και ερχόμουν να την επισκεφτώ και έτσι τη γνώρισα καλύτερα την Πάτρα.
-Τι θυμάσαι από την Ελένη ως παιδί;
Τη θυμάμαι να είναι ένα πάντα παιδί που δεν ήξερε που ανήκε. Αλλά και τώρα που μεγαλώνω δεν ξέρω αν έχω βρει που ανήκω. Αν κουβαλάς το συναίσθημα ότι δεν ανήκεις πουθενά είναι κάτι που σε καταδιώκει όλη σου τη ζωή. Απλώς κάνεις πολύ ωραίες εκδρομές εκεί που σε πάνε οι συνθήκες κάθε φορά.
-Απορώ πως όταν ήσουν φοιτήτρια στην σχολή του Εθνικού θεάτρου κατάφερες και έπαιξες στην τηλεοπτική σειρά «Ουράνιο τόξο» και δεν σε έδιωξαν από την σχολή…
Αυτό είναι παγκόσμια πρώτη! Έγινε μόνο μία φορά αυτή η εξαίρεση και δεν ξαναέγινε ποτέ. Περίμενα ότι θα με έδιωχναν. Εκ των υστέρων η εμπειρία που πήρα στη σειρά που σκηνοθετούσε ο Βασίλης Γεωργιάδης ήταν τόσο πολύτιμη που ίσως να ήταν και πιο σπουδαία από την εμπειρία της σχολής. Έκανα καλά που αποφάσισα να παίξω στη σειρά και πήρα το ρίσκο. Πάντως ήμουν τυχερή γιατί θα μπορούσε να είναι μια σειρά που θα με ξεζούμιζε αλλά εγώ έπεσα σε δάσκαλο- σκηνοθέτη.
-Πάμε στα τηλεοπτικά. Κάπου διάβασα ότι η «Εργαζόμενη γυναίκα» είναι η τελευταία δουλεία που κάνεις στην τηλεόραση. Έχεις δηλώσει κάτι τέτοιο;
Έχω δηλώσει ότι μετά την πολυπλοκότητα και την ιδιαιτερότητα της «Εργαζόμενης γυναίκας» θα είναι πολύ δύσκολο να με συγκινήσει κάποια άλλη δουλειά. Αλλάζει η εποχή και καταλαβαίνω ότι αλλάζει το τηλεοπτικό ζητούμενο. Δεν μου αρέσει ο τρόπος που ψάχνεται η τηλεόραση. Είναι ένας τρόπος που δεν αφήνει περιθώριο στο όνειρο. Εγώ θα συνεχίσω στο όνειρο αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να το μοιραστώ με την τηλεόραση. Πάντως αυτή η σειρά δεν είναι κονσέρβα. Πρόκειται για μία πολύ δύσκολη σειρά και απαιτείται μεράκι. Σε λίγα χρόνια αυτό το μεράκι θα είναι είδος προς εξαφάνιση για την τηλεόραση.
-Σε κουράζει η διαρκής προβολή του «Κωνσταντίνου και Ελένης»;
Έχω βαρεθεί. Είναι κάτι που δεν ελέγχετε ούτε από μένα ούτε από τους δημιουργούς αλλά από ένα κανάλι που όταν νιώθει μια αμηχανία τηλεθέασης, το πετάει στο πρόγραμμα του.
-Όμως συνεχίζει και κάνει υψηλές τηλεθεάσεις…
Κάποια στιγμή ο κόσμος θα κάνει εμετό. Με ενοχλεί η καθήλωση σε μία εικόνα που μπορεί να έχει ο κόσμος για μένα. Όλο αυτό δεν σε αφήνει να πας παρακάτω.
-Σε μία συνέντευξη σου έχεις δηλώσει: «Όσο καλά αντανακλαστικά έχω στο θέατρο τόσο κακά έχω στη ζωή μου». Γιατί σου συμβαίνει αυτό;
Οι άνθρωποι που δουλεύουν πολύ, δεν ξέρουν πώς να χειριστούν την προσωπική τους ζωή. Τα θέματα που σχετίζονται με τη δουλεία, τα καταλαβαίνω κατ’ ευθείαν, όμως όσα συμβαίνουν σε επίπεδο προσωπικό, αργώ να τα καταλάβω. Στην προσωπική μου ζωή, έχω μία άρνηση σε οτιδήποτε αλλάζει. Είμαι απόλυτα συντηρητικός άνθρωπος. Αυτή η συντήρηση έχει στόχο την αντοχή. Ενώ στον επαγγελματικό τομέα δώσε μου αλλαγή και πάρε την ψυχή μου και είμαι ο πιο προοδευτικός άνθρωπος, στην προσωπική μου ζωή με τρομάζει οποιαδήποτε αλλαγή. Όταν γίνονται αλλαγές, χάνω την ισορροπία.
-Θα ήθελες να διδάξεις θέατρο σε μία δραματική σχολή; Η Πάτρα αποκτά δική της δημοτική δραματική σχολή τον Οκτώβρη του 2010.
Οι δραματικές σχολές έχουν εκμεταλλευτεί πολύ την αγωνία των νέων παιδιών. Με τρομάζει το πως μπορείς να χειραγωγήσεις το όνειρο του άλλου. Μου έχουν προτείνει να διδάξω αλλά δεν είχα δεχτεί γιατί δεν ξέρω αν είμαι ικανή να πάρω το όνειρο του άλλου και να το πάω παρακάτω. Φοβάμαι μήπως τον οδηγήσω λάθος.
-Θα σε δούμε ξανά στην Επίδαυρο; Συζητάς κάτι για το καλοκαίρι;
Κάτι συζητιέται για το καλοκαίρι και την Επίδαυρο αλλά δεν είναι σε τελική φάση. Δεν ζορίζω τίποτα, ούτε πιέζω καταστάσεις. Περιμένω να έρθει μόνο του. Αν έρθει θέλω να είναι ένα ωραίο ταξίδι.
-Το κάπνισμα το έκοψες; Έμαθα ότι κάνεις μεγάλες προσπάθειες.
Άσε, τα έχω δει πολύ σκούρα. Πρέπει να το κάνω γιατί βλέπω τις αντοχές μου να λιγοστεύουν. Στο τέλος η αγάπη μου για τη δουλειά θα νικήσει και θα με οδηγήσει στο να κόψω το ρημάδι.
-Και για το τέλος, μια κλισέ ερώτηση που σίγουρα έχεις βαρεθεί να σε ρωτάνε. Ποια είναι η συνταγή επιτυχίας για την πολύχρονη σχέση με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου;
Μακάρι να κάποιος να είχε συνταγές επιτυχίας. Όμως δεν υπάρχουν συνταγές.
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου