Σε κάθε του δουλειά, καταφέρνει ν' αφήνει το δικό του στίγμα. Ένα στίγμα πολύ ξεκάθαρο και ολοκληρωμένο που προκαλεί. Παράλληλα, ο Κωνσταντίνος Ρήγος -γνώριμος στην Πάτρα και από την συνεργασία του με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας με την παράσταση "Ο εχθρός του ποιητή" σε σκηνοθεσία Θ. Μουμουλίδη- ενδιαφέρεται να "ταράζει" την καλλιτεχνική του πορεία μέσα από τις ετερόκλητες επιλογές του που πάντα τον οδηγούν στον πειραματισμό. Η συνομιλία μαζί του επιβεβαιώνει το αναμενόμενο: ο Κωνσταντίνος Ρήγος, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σύγχρονους χορογράφους, είναι αντισυμβατικός, ανήσυχος και δεν φοβάται να δοκιμάζεται. Οι θεατές σε κάθε παράσταση γεμίζουν τους χώρους που παρουσιάζονται και μαγεύονται... Τον "πετύχαμε" λίγο μετά το τέλος μιας ακόμα πολύωρης πρόβας. Η ζωή του Κωνσταντίνου Ρήγου, εξάλλου, είναι συνυφασμένη με τις διαρκείς πρόβες, τη σκληρή δουλειά και την δημιουργία...
-Την περίοδο αυτή βρίσκεσαι σε πρόβες για τον Τιτανικό με το Εθνικό Θέατρο. Τι ακριβώς είναι oΤιτανικός;
«Είναι μια παράσταση που ξεκινάει με αφορμή το ναυάγιο του Τιτανικού που συνέβη στις αρχές του αιώνα. Πρόκειται για μια παράσταση με αναφορές στο σήμερα σε γεγονότα που θυμίζουν Τιτανικό. Παράλληλα, διατηρεί στοιχεία ποιητικά και εικαστικά. Έχει επίσης έντονο το κοινωνικό και πολιτικό σχόλιο όπως αυτό εξάγεται από την ιστορία του Τιτανικού, που ήταν ένα τεράστιο πλοίο που έκανε το μεγάλο ταξίδι στην Αμερική, στο αμερικάνικο όνειρο και ένα παγόβουνο το βύθισε. Θέλω να είναι κάτι διαφορετικό από τη Bossa Nova και από άλλες παραστάσεις που έχω κάνει. Μ' αρέσει να δοκιμάζω, να κάνω διαφορετικά πράγματα».
-Εσύ ποτέ χρησιμοποιείς στην καθημερινότητα σου τη λέξη "Τιτανικός";
«Δεν τη χρησιμοποιώ τη λέξη αυτή. Δε ζω πράγματα που να μου θυμίζουν ναυάγιο. Είμαι τυχερός γιατί όσο μπορώ να ορίζω τα πράγματα στη ζωή μου, προσπαθώ να μη δημιουργώ τις συνθήκες που να θυμίζουν Τιτανικό. Όμως υπάρχουν πράγματα γύρω μου που είναι Τιτανικός: η παγκόσμια οικονομία, το περιβάλλον».
-Επειδή δημιουργείς διαρκώς, τι είναι αυτό που σε εμπνέει έτσι ώστε να κάνεις δουλειές που ξεχωρίζουν;
«Κάθε φορά είναι και κάτι άλλο. Κάθε φορά σκέφτομαι τι είναι αυτό που θέλω να κάνω, τι είναι που μ' ενδιαφέρει και μου προκαλεί έκπληξη. Ενώ παρατηρώ ότι μου έρχονται ιδέες τις πιο άκυρες ώρες. Η έμπνευση είναι μέσα από την καθημερινότητα και των καταστάσεων της ζωής».
-Από τη μία συνεργάζεσαι με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και το Εθνικό θέατρο και από την άλλη κάνεις video clip για την Πέγκυ Ζήνα και συνεργάζεσαι με το x factor. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά;
«Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος είναι υποχρεωμένος απέναντι στον εαυτό του να δημιουργεί τις συνθήκες που ο ίδιος επιθυμεί στη δουλειά του και να κρίνεται από το αποτέλεσμα αυτής. Είμαι ένας άνθρωπος που μ' αρέσει να κάνω διαφορετικά πράγματα. Βαριέμαι την επανάληψη. Επίσης δε πιστεύω ότι η τέχνη πραγματοποιείται σε χώρους μόνο που έχουν οριστεί ως χώροι τέχνης. Η δημιουργία μπορεί να γίνεται παντού. Φυσικά είναι διαφορετικές οι συνθήκες όταν δουλεύεις για ένα video clip του Μιχάλη Χατζηγιάννη ή της Πέγκυς Ζήνα από το να κάνεις μια παράσταση για το Εθνικό. Παρολ’ αυτά μ' ενδιαφέρει να περνάω μηνύματα στα video clip, μηνύματα που απευθύνονται σε μεγαλύτερο κοινό, γιατί οι τραγουδιστές απευθύνονται σε μεγαλύτερο εύρος κοινού, άρα αυτό που προτείνεις παίρνει διαστάσεις. Μ' ενδιαφέρει να προτείνω στα video clip μια ανατροπή, κάτι τολμηρό, μη αναμενόμενο με μια ποιητική και εικαστική διάθεση. Εξ' άλλου, η δουλειά μου διαχειρίζεται την ποπ κουλτούρα. Δε θεωρώ ότι κάνω το πιο πρωτότυπο πράγμα αλλά θέλω να είναι ολοκληρωμένο. Για μένα η δουλειά μου είναι ένας χώρος έρευνας».
-Σε μια συνέντευξη σου είχες πει: "Εγώ προσπαθώ ν' αντιδράσω με την τέχνη μου και τη προσωπική μου στάση στη ζωή. Πιστεύω στην αξιοπρέπεια του ανθρώπινου σώματος. Είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζει όπου θέλει και όπως θέλει". Πόσο δύσκολο για τον άνθρωπο σήμερα να ζήσει όπως θέλει σε μια κοινωνία που τον οδηγεί στον εγκλωβισμό;
«Πάρα πολύ δύσκολο. Είναι αδύνατο. Ότι το λέω αυτό εγώ δε σημαίνει ότι μου συμβαίνει κιόλας. Απλά αυτό είναι το ιδεατό. Το θέμα είναι να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις να κάνεις και να το ισορροπήσεις σε σχέση με αυτό που μπορείς να κάνεις. Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουν τις συνθήκες να ζήσουν ελεύθεροι, όμως κάνουν λάθη, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν σωστά τις συνθήκες, γιατί δεν είναι έτοιμοι να δουν την αλήθεια τους μπροστά. Από την άλλη, η οικονομική κατάσταση δυσχεραίνει τις συνθήκες και τις κάνει πολύ αμφίβολες. Βέβαια, ακόμα και στην τέχνη τα πράγματα είναι δύσκολα. Τα περισσότερα έχουν ειπωθεί, η ελπίδα να γεννηθεί κάτι καινούριο στην τέχνη είναι πολύ μακρινή, σχεδόν ανύπαρκτη. Τότε αναρωτιέσαι γιατί να κάνεις τέχνη αφού δε γίνεται κάτι καινούριο. Όμως στην πραγματικότητα η προσπάθεια να πεις κάτι καινούριο, να βρεις νέα πράγματα είναι αυτό που σε βοηθάει, που σε προχωράει και σου δίνει ένα λόγο να δημιουργείς, να ζεις. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν μπορώ αν δε δημιουργώ. Καθετί που κάνω μεταφράζεται σε μια μορφή δημιουργίας. Άρα είναι κάτι που δεν το έχω επιλέξει, αλλά μάλλον μ' έχει επιλέξει. Δηλαδή δεν έχω επιλέξει εγώ να δημιουργώ, επιλέχτηκα να δημιουργώ γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς».
-Ενώ έχεις δηλώσει ότι σε σοκάρει το κακόγουστο. Ποσό έντονα είναι το κακόγουστο στοιχείο στη χώρα μας;
«Το κακόγουστο στοιχείο το έχουν όλες οι χώρες. Καμία χώρα δεν είναι ιδανικά πλασμένη, καμία χώρα δεν έχει το τέλειο γούστο. Υπάρχουν χώρες που διατηρούν το κλίμα παράδοσης και τελειότητας. Αυτές οι χώρες για μένα είναι πολύ βαρετές. Προτιμώ τη δική μου χώρα που είναι μπάχαλο, που είναι άναρχα φτιαγμένη και χωρίς λογική. Ένα τέτοιο υλικό δίπλα σου έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από μια ωραία φτιαγμένη χώρα».
-Σκέφτηκες να φύγεις από την Ελλάδα ποτέ;
«Όχι, είμαι σίγουρος ότι δεν θα έφευγα για να ζήσω στο εξωτερικό. Στο παρελθόν αν είχα κάνει άλλες επιλογές θα μπορούσα να ζούσα σε άλλες χώρες που σέβονται περισσότερο την τέχνη και θα δούλευα με άλλες συνθήκες. Από τη άλλη είμαι ευτυχισμένος που ζω και εργάζομαι στην Ελλάδα».
(Δημοσιεύτηκε Μάρτιο 2009 στην πατρινή εφημερίδα Η Ημέρα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου