Πριν από λίγες ημέρες, η Λουκία βραβεύτηκε με την καρφίτσα της Μελίνας Μερκούρη για τη συμμετοχή της σε δύο παραστάσεις της περυσινής σεζόν. Για την ερμηνεία της ως Χίλντε στο έργο του Ερρίκου Ιψεν «Η κυρία από τη θάλασσα» σε σκηνοθεσία Ερικ Στούμπε, καθώς και για το ρόλο της Τέσσα στο έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Τόκος» σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή.
«Τη νύχτα της τελετής προσπαθούσα να μην σκέφτομαι εάν θα πάρω ή όχι το βραβείο. Απολάμβανα τη βραδιά που ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Η Μάγια Λυμπεροπούλου είπε ωραίες ιστορίες με τη Μελίνα Μερκούρη και μίλησε για την πίστη που πρέπει να έχουμε οι νέοι ηθοποιοί στη δουλειά μας. Χάρηκα πολύ όταν ακούστηκε το όνομά μου και χάρηκα ακόμα περισσότερο που βραβεύτηκα για δύο παραστάσεις που έχω αγαπήσει πολύ».
Η 29χρονη ηθοποιός, βέβαια, δεν κέρδισε για πρώτη φορά κάποια διάκριση. Το 2005 κέρδισε Βραβείο Ερμηνείας 1ου Γυναικείου Ρόλου στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τη συμμετοχή της στην ταινία “Valse Sentimentale” της Κωνσταντίνας Βούλγαρη. «Δεν περίμενα με τίποτα αυτό το βραβείο. Ηταν σοκ, από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της ζωής μου», εξομολογείται. Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε πρόβες για τη νέα ταινία της Κωνσταντίνας Βούλγαρη. «Θα υποδυθώ την ίδια κοπέλα του ‘Valse Sentimentale’ λίγα χρόνια μετά. Αυτή τη φορά όμως δεν πρόκειται για ερωτική ιστορία. Θα δούμε τον κόσμο της κοπέλας αυτής, τη σχέση με την οικογένειά της, με την κοινωνία». Τους γονείς της θα υποδυθούν ο Δημήτρης Καταλειφός και η Θέμις Μπαζάκα.
Ορμώμενος από τον τίτλο της ταινίας «Χαιρετισμούς στους αισιόδοξους», ρωτάω τη Λουκία αν η ίδια νιώθει αισιόδοξη στην εποχή της ελληνικής κρίσης. Απαντάει θετικά και εξηγεί: «Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να εκμεταλλευτούν την εποχή αυτή και να κάνουν κάτι δημιουργικό. Εξάλλου τα σημαντικότερα έργα τέχνης πραγματοποιήθηκαν σε περιόδους κρίσης. Παρατηρώ ότι και το κοινό έρχεται στο θέατρο και έχει ανάγκη κάτι να του συμβεί. Είναι σημαντικό που ο κόσμος στερείται τα χρήματά του και έρχεται να δει θέατρο. Το σύνδρομο ‘βλέπω θέατρο και είναι σαν να βλέπω τηλεόραση’ έχει μειωθεί. Η τέχνη είναι διέξοδος από την κρίση».
Η Λουκία έχει πάντοτε έναν ενθουσιασμό. Χαμογελάει διαρκώς και δείχνει σίγουρη για τις επιλογές της. Τη ρωτάω πότε αποφάσισε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. «Στα 13 μου. Δεν μπορούσα να βλέπω τους συμμαθητές μου να κάνουν φροντιστήρια για να σπουδάσουν κάτι που δεν τους άρεσε». Μια εργασία για τον Βαν Γκογκ και η συμμετοχή της στο θεατρικό εργαστήρι του σχολείου της ήταν αυτά που την έκαναν να νιώσει σίγουρη πως πραγματικά θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική. «Εντυπωσιάστηκα με το πόσο δοσμένος στη δουλειά του ήταν ο Βαν Γκογκ και με το πόσο ρίσκαρε για να κάνει αυτό που αγαπά».
Την ίδια αφοσίωση δείχνει μέχρι τώρα και η Λουκία. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν και έχει σπουδάσει κλασικό τραγούδι, κιθάρα και σύγχρονο χορό. Αν και νέα ηθοποιός, μετράει ήδη αρκετές σημαντικές συνεργασίες. Και όταν τη ρωτάω ποια από όλες ξεχωρίζει, δεν δυσκολεύεται να μου απαντήσει. «Ο Λευτέρης Βογιατζής ήταν ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο συνεργάστηκα μόλις τέλειωσα τη σχολή. Εμαθα δίπλα του τι σημαίνει πειθαρχία εντός και εκτός σκηνής».
Πριν από δύο χρόνια ένιωσε την απαραίτητη σιγουριά και πραγματοποίησε αυτό που ήθελε για καιρό: να μείνει μόνη της. Αφησε το σπίτι των γονιών της στα Βριλήσσια και μένει στην Κυψέλη κοντά στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας όπου δουλεύει φέτος. Εκεί ερμηνεύει το ρόλο της Αδέλα στην παράσταση «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. «Η Αδέλα σπάει τα δεσμά και ζει ένα μεγάλο έρωτα. Μας μαθαίνει τι σημαίνει να τολμάμε, να ρισκάρουμε -ακόμα και με θυσίες». Υπάρχει μια φράση της Αδέλας που τη φορτίζει περισσότερο; Σκέφτεται λίγο τα λόγια της ηρωίδας της και απαντάει: «Η φράση ‘δεν πρόκειται να συνηθίσω’. Η συνήθεια είναι ο μεγαλύτερος θάνατος στα πάντα. Μόλις εμφανίζεται η συνήθεια, κάτι πεθαίνει».
Στο τέλος της κουβέντας μας, τη ρωτάω σε ποιον αφιερώνει το βραβείο. «Στο δάσκαλό μου στη σχολή, τον Δημήτρη Οικονόμου. Είναι σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου, σαν δεύτερος πατέρας. Δυστυχώς έχει φύγει από τη ζωή». Τη χαιρετώ γεμάτος από την αισιοδοξία που μου χάρισε. Η άνοιξη που έχει φτάσει στην πόλη τής ταιριάζει. Εχει πάρει από τη φρεσκάδα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου