ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΣΕ ΔΥΟ ΤΡΟΧΟΥΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΠΑΣ

«Με το ποδήλατο νιώθω ελεύθερος σαν παιδί»

Ο Κώστας Κάππας κάνει ποδήλατο στην Αθήνα από το 2002 και δεν το αποχωρίζεται με τίποτα. Ενα ταξίδι στο Παρίσι για τις ανάγκες των γυρισμάτων μιας ταινίας ήταν η αφορμή να το επαναφέρει στη ζωή του.

«Οταν ήμουν μικρός στο Αγρίνιο, έκανα διαρκώς βόλτες και αυτή η αίσθηση ελευθερίας που ένιωθα ήταν απίστευτο βίωμα. Πριν από εννιά χρόνια πήγα στο Παρίσι, είδα παντού ποδηλάτες και αποφάσισα να τους μιμηθώ. Την περίοδο εκείνη, όσοι με έβλεπαν με το ποδήλατο στην Αθήνα με έλεγαν τρελό, οι ποδηλάτες ήταν πολύ λίγοι – καμία σχέση με τώρα», μου εξηγεί ο Κώστας. Τι είναι αυτό που κάνει τόσο πολύ κόσμο, πλέον, να χρησιμοποιεί το ποδήλατο για τις καθημερινές μετακινήσεις του στην πόλη; «Με το ποδήλατο καταλαβαίνεις πόσο κοντινές είναι οι διαδρομές, κάνεις βόλτες χωρίς να ταλαιπωρείσαι, διότι τα καινούργια ποδήλατα διαρκώς εξελίσσονται, δεν πληρώνεις δραχμή -ειδικά τώρα που η βενζίνη έχει φτάσει στα ύψη, ενώ παράλληλα γυμνάζεσαι». Ο Κώστας έχει δύο ποδήλατα, ένα mountain και ένα trekking, ενώ του αρέσει πολύ να παίρνει το ποδήλατο και να κάνει βόλτες στη θάλασσα. Από την κουβέντα μαζί του καταλαβαίνω ότι το χρησιμοποιεί σχεδόν καθημερινά για τις περισσότερες μετακινήσεις του. Για παράδειγμα, το χειμώνα πήγαινε κάθε πρωί με το ποδήλατο από το σπίτι του στην Ασκληπιού μέχρι την Κηφισιά για τα γυρίσματα της σειράς «Κούκλες». «Εκανα περίπου 45 λεπτά, χωρίς να βιάζομαι, χαλαρά». Και όταν είναι πάνω στο ποδήλατο νιώθει, όπως λέει, ελεύθερος, σαν να είναι παιδί. Τις Δευτέρες και τις Τρίτες που έχει ρεπό από το θέατρο είναι η καλύτερή του. Καβαλάει το ποδήλατο και όπου τον βγάλει… Μια φορά, μάλιστα, πέρασε μια μεγάλη περιπέτεια. Τότε έμενε στο Χολαργό και αποφάσισε να κατέβει μέχρι την Πλάκα με το ποδήλατο για πρωινό καφέ, μετά πήγε στη θάλασσα στο Παλαιό Φάληρο και επόμενος προορισμός του ήταν η Ανάβυσσος. Από εκεί αποφάσισε να γυρίσει στο Χολαργό μέσω Κάντζας, στο δρόμο του όμως είχε συναντήσεις! «Πέτυχα κάτι φοβερά σκυλιά που κόντεψαν να με φάνε ζωντανό, αφού τα απέφυγα, βρέθηκα σε ένα μεγάλο οικισμό Τσιγγάνων στο Μαρκόπουλο. Είχε νυχτώσει, δεν είχα κινητό και ποδηλατούσα ανάμεσα στις αυλές των Τσιγγάνων. Τελικά, βρήκα τον προαστιακό, έφτασα Δουκίσσης Πλακεντίας και από εκεί με το ποδήλατο γύρισα σπίτι μου!»Η κουβέντα αλλάζει για λίγο θέμα. Ο Κώστας σε λίγες ημέρες ετοιμάζεται να υποδυθεί τον Κόλλια από το μονόπρακτο του Δημήτρη Κεχαΐδη «Το τάβλι», μαζί με τον ηθοποιό Νίκο Ορφανό. Οι δυο τους δεν παίζουν μόνο, σκηνοθετούν ο ένας τον άλλον και έχουν αναλάβει και την παραγωγή. Το έργο γράφτηκε το 1972 και είναι μια λαϊκή κωμωδία χαρακτήρων, μια σάτιρα της νεοελληνικής νοοτροπίας της αρπαχτής και της κομπίνας. Πώς τους ήρθε η ιδέα για το συγκεκριμένο έργο; «Συζητούσα με τη Δήμητρα Ματσούκα στα γυρίσματα για τις ‘Κούκλες’ και με ρώτησε τι θα κάνω το καλοκαίρι. Της απάντησα ότι δεν είχα σκεφτεί ακόμα και μου πρότεινε να κάνω το ‘Τάβλι’. Ξέχασα τη σκέψη της Δήμητρας και ένα μήνα μετά, καθώς κοίταζα τα βιβλία της βιβλιοθήκης μου, έπεσε το μάτι μου στο ‘Τάβλι’. Το διάβασα πάλι έπειτα από χρόνια και μου άρεσε πολύ, το πρότεινα στον Νίκο και αποφασίσαμε να το κάνουμε». Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο έργο πραγματοποιούνται σε μια αθηναϊκή αυλή. Οι δύο ηθοποιοί βρήκαν μια αυλή στου Ψυρρή (Αριστοφάνους 34Β & Σαρρή, έως 21 Ιουλίου) και φέρνουν «Το τάβλι» στο φυσικό του χώρο. Η συζήτησή μας κλείνει με το ποδήλατο. «Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που θέλει να παρατήσει το αυτοκίνητο και να γίνει ποδηλάτης;» τον ρωτάω. «Να μην φοβηθεί, να το κάνει. Λίγη προσοχή χρειάζεται, καλά φρένα, θάρρος και κράνος».

ΤΖΩΡΤΖΙΝΑ ΔΑΛΙΑΝΗ

 «Είναι ωραία να κάνεις ποδήλατο το βράδυ, όταν όλα ησυχάζουν»
Πριν από εννιά χρόνια, η ηθοποιός Τζωρτζίνα Δαλιάνη έμπλεξε με μια παρέα φανατικών ποδηλατών, οι οποίοι την έπεισαν να δοκιμάσει να κάνει μια βόλτα και αυτή. Στην αρχή φοβήθηκε, αλλά πείστηκε και τελικά κόλλησε…

«Oταν ξεκίνησα το ποδήλατο, οι ποδηλάτες στην Αθήνα μετριόμασταν στα δάχτυλα του ενός χεριού, καμία σχέση με τώρα», θυμάται, γεγονός που είναι παραπάνω από εμφανές εδώ και αρκετό καιρό στους αθηναϊκούς δρόμους. «Μένω στην Ακρόπολη και παρατηρώ ότι η κατάσταση στο Κέντρο έχει δυσκολέψει. Η κίνηση είναι πολύ έντονη, συνέχεια κλείνουν οι δρόμοι και υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στις μετακινήσεις και δεν μπορείς ποτέ να βασιστείς στις συγκοινωνίες. Ολα αυτά σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής της βενζίνης έκαναν αρκετούς Αθηναίους να στραφούν στο ποδήλατο και νομίζω ότι πολύ σοφά πράττουν, αφού ταυτόχρονα βελτιώνουν τη φυσική τους κατάσταση».Η ποδηλατάδα στην Πλάκα και οι διαδρομές τη νύχτα είναι ό,τι καλύτερο για την Τζωρτζίνα, ενώ ενθουσιάζεται κάθε φορά που κάνει νύχτερινή βόλτα στον πεζόδρομο της Αίολου. «Το βράδυ, όταν όλα κάπως ησυχάζουν, είναι ωραία σχεδόν παντού», αναφέρει, ενώ χαρακτηρίζει ως πολύ καλή κίνηση τα νέα μέτρα για το ποδήλατο στο μετρό, όπου κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή από τις 6:00 το απόγευμα έως τη λήξη της βάρδιας και όλο το 24ωρο τις Κυριακές και τις αργίες επιτρέπονται μέχρι τέσσερα ποδήλατα στο τελευταίο βαγόνι κάθε συρμού. «Βολεύει πολύ, αλλά έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα», τονίζει χαρακτηριστικά. Κάθε φορά που οδηγεί το mountain bike της έχει τη μαγική ικανότητα να συνδέεται με τα παιδικά της χρόνια. «Όταν ανεβαίνω, νιώθω ακριβώς όπως τότε: ανίκητη!

Όταν κατεβαίνω, προσγειώνομαι και συνεχίζω τη δύσκολη ζωή».Οσο για τη σχέση της ως ποδηλάτισσα με τους οδηγούς των αυτοκινήτων και με τους πεζούς, σημειώνει: «Δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο φαίνεται το να κυκλοφορείς στην Αθήνα με ποδήλατο. Αυτοί που δεν προσέχουν ιδιαίτερα είναι οι οδηγοί μηχανών. Οι πεζοί τι να πούνε! Υπάρχει μεγάλος εκνευρισμός στο κέντρο της πόλης από όλους». Η Τζωρτζίνα συμβουλεύει τους επίδοξους ποδηλάτες να προσέχουν, να μην χαλαρώνουν εντελώς καθώς ποδηλατούν, δηλαδή να βρίσκονται σε εγρήγορση, γιατί πολλά συμβαίνουν και επίσης να κλειδώνουν οπωσδήποτε το ποδήλατό τους. «Μου έχουν κλέψει το ποδήλατο μία φορά και είναι πολύ άσχημο να βλέπεις ότι λείπει από εκεί που το άφησες». Εκτός από ποδηλάτισσα, η Τζωρτζίνα είναι μέλος της ομάδας ΟΠΕRA, η οποία τον Οκτώβρη θα παρουσιάσει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Οι έμποροι των εθνών» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή. Η ομάδα ΟΠΕRA γεννήθηκε από την ανάγκη κάποιων φίλων για μια κοινή αναζήτηση και έκφραση στο θέατρο. «Η 10χρονη πορεία μας είχε από όλα: επιτυχίες, αποτυχίες, αναχωρήσεις, αφίξεις, απογοήτευση, ανάταση και κυρίως μια κοινή γλώσσα, κληρονομιά από τη σχολή του θεάτρου Εμπρός, που αναπτύχθηκε, εξελίχθηκε και βοήθησε τις καλλιτεχνικές μας συναντήσεις. Έπειτα από 10 χρόνια πειραματισμού και περιπετειών, λοιπόν, και παρά τις δυσχερείς συνθήκες, την κατήφεια, και την κατάθλιψη των ημερών, εμείς συνεχίζουμε και αντιστεκόμαστε στον εγωκεντρισμό της εποχής μας. Με το ‘μαζί’ θα αντισταθούμε. Αυτή είναι η δύναμή μας», καταλήγει με έναν αισιόδοξο τόνο.

(Δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2011 στην εφημερίδα Metropolis)