Δέκα νέοι συγγραφείς γράφουν παραμύθια για την Αθήνα του σήμερα. Είκοσι τρεις καλλιτέχνες τα παίρνουν στα χέρια τους, τα ζωντανεύουν και τα ανεβάζουν σε μια ενιαία παράσταση με τίτλο «Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύθια»
Πριν από ενάμιση μήνα συναντηθήκαμε για να βάλουμε εμπρός αυτή την ιδέα του περιοδικού «Μητροπολιτικές Ιστορίες». Μαζευτήκαμε περίπου 23 άνθρωποι και οι περισσότεροι δεν γνωριζόμασταν μεταξύ μας. Ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, ακροβάτες, performer, τραγουδιστές, ενδυματολόγοι, σκηνογράφοι, video artist, δραματολόγοι... Ολοι, με ενθουσιασμό και δημιουργικότητα, βουτήξαμε σε έναν κόσμο φανταστικό, όχι όμως ολοκληρωτικά, αφού όλα τα παραμύθια λαμβάνουν χώρα σε γνωστές γειτονιές της Αθήνας. Σε έναν κόσμο όπου η μαγεία του παραμυθιού αιωρείται πάνω από τις κεραίες, τις τσιμεντένιες ταράτσες και τους γεμάτους σκουπίδια δρόμους και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη να μας επισκεφτεί για να μας δείξει τρόπους να κάνουμε τις μέρες μας λίγο πιο ευχάριστες, πιο χαρούμενες... Η Αθήνα χρειάζεται λίγη από αυτή τη μαγεία.
Τη σκηνοθετική και καλλιτεχνική επιμέλεια των παραμυθιών έχει αναλάβει ο Χάρης Αττώνης και ο Φίλιππος Κανακάρης. «Τα παραμύθια αυτά πραγματεύονται θέματα σημερινά», αναφέρει ο Φίλιππος και συνεχίζει: «Θέματα φλέγοντα, τα οποία συναντώνται σε κάθε σύγχρονη μεγαλούπολη, όπως η Αθήνα. Ο ρατσισμός, η ρύπανση του περιβάλλοντος, ο εγκλωβισμός των παιδιών σε ένα περιβάλλον ακατάλληλο για την ψυχική και την εν γένει υγεία τους». Και όλα αυτά συμβαίνουν ακριβώς δίπλα μας, σε γειτονιές όπως τα Εξάρχεια, ο Κολωνός, ο Κεραμεικός. «Γειτονιές που απαρτίζουν αυτό που ονομάζουμε χαρακτηριστικά δείγματα μιας τσιμεντούπολης, οι κάτοικοι των οποίων σε καθημερινή βάση αντιμετωπίζουν προβλήματα που επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα της ζωής τους», εξηγεί ο Φίλιππος.
Κατάλληλα και για ενηλίκους
Σε ποιες ηλικίες απευθύνονται όμως αυτές οι ιστορίες; Τη σκυτάλη παίρνει ο Χάρης: «Τα παραμύθια γενικά μιλούν στον πυρήνα μας ανεξαρτήτως ηλικίας. Ουσιαστικά μας γυρνούν στην ηλικία της αθωότητας και της ελεύθερης φαντασίας, εκεί που κάθε λέξη ή φράση κρύβει έναν κόσμο στον οποίο όλα τα προβλήματα λύνονται ως διά μαγείας με την κυκλική κίνηση ενός μαγικού ραβδιού ή με μια πτήση πάνω από τα σύννεφα, όπου όλα πάνω στη Γη μοιάζουν μικρά και ασήμαντα». Οσοι νιώθουν παιδιά και θέλουν να βρουν αυτό το μαγικό ραβδί μπορούν να ταξιδέψουν. «Τα ‘Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύθια’, εν προκειμένω, πραγματεύονται θέματα τα οποία επηρεάζουν την καθημερινότητά μας με έναν τρόπο που εμπεριέχει ελπίδα, μέσα όμως από μια συλλογική προσπάθεια με βασικό άξονα την ανάγκη για μια αλλαγή», συνεχίζει ο ίδιος.
Αλλαγή στη ζωή μας, στις συνήθειές μας και στον τρόπο με τον οποίο έχουμε μάθει να ζούμε σε αυτή την πόλη. «Η Αθήνα είναι μια θιγμένη πόλη, από όλες τις απόψεις και κυρίως από τους ίδιους της τους κατοίκους. Παρόλα αυτά, γίνονται όλο και περισσότερες προσπάθειες να αλλάξει κάτι. Και η σημαντικότερη δύναμη που μπορεί να κινήσει αυτή την αλλαγή είναι οι μικρές εστίες -καλλιτεχνικές και όχι μόνο- ανθρώπων που επιτέλους αρχίζουν να ζουν στην πόλη τους, στα πάρκα, στις πλατείες, στους δρόμους, στα μαγαζιά, σε ανεξάντλητους χώρους, χωρίς να κλείνονται στα σπίτια τους, κόντρα στα φαινόμενα και τις επιταγές των καιρών. Το λέω συνέχεια: η αλλαγή ξεκινάει από εμάς. Και μόνο», τονίζει ο Χάρης και ο Φίλιππος συμφωνεί απόλυτα μαζί του. «Ελπίζω ότι αυτά τα παραμύθια θα μας κάνουν να δούμε τους με άλλο μάτι εαυτούς μας και όχι την πόλη», αναφέρει. «Η πόλη συγκροτείται από εμάς και εμείς ως συνέπεια ορίζουμε την καλαισθησία και τη βιωσιμότητά της. Είναι η δική μας στάση που προκαλεί το πρόβλημα. Το εύκολο θα ήταν να ρίξουμε την ευθύνη στους πολιτικούς και να καθίσουμε αναπαυτικά στους καναπέδες μας, όμως πολλά από τα προβλήματα της Αθήνας ξεκινούν από τις ίδιες τις πράξεις και τις συνήθειές μας. Δεν είναι οι πολιτικοί που πετούν σκουπίδια στους δρόμους, αλλά εμείς που βαριόμαστε να περπατήσουμε πέντε λεπτά για να βρούμε έναν κάδο».
Ας επανέλθουμε, όμως, στα παραμύθια και στην παρουσίασή τους από τους 23 καλλιτέχνες. Πόσο εύκολο είναι να συντονιστεί μια τόσο μεγάλη ομάδα; «Αυτό ήταν όντως πρόκληση, αλλά και αναγκαία συνθήκη, λόγω της ιδιομορφίας της όλης διαδικασίας», λέει ο Χάρης. Και το εγχείρημα πέτυχε. Οι καλλιτέχνες χωρίστηκαν σε ομάδες και η δουλειά βγήκε με κέφι και μεράκι. «Αυτό που αντιμετωπίσαμε ήταν και για εμάς μια έκπληξη: Ο ενθουσιασμός που έδειξαν όλα τα παιδιά στην προσέγγιση των παραμυθιών οδήγησε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνική ποικιλία», αναφέρει τελειώνοντας ο Χάρης και δεν μένει παρά να βρεθούμε στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης αύριο και μεθαύριο για να το διαπιστώσουμε!
Οπου με πάνε τα φτερά μου
Συγγραφέας: Δέσποινα Νικάνδρου
Παίζουν: Σοφία Πετροπούλου, Ευγενία Γαλεράκη, Εβελίνα Νικολίζα
Παίζουν: Σοφία Πετροπούλου, Ευγενία Γαλεράκη, Εβελίνα Νικολίζα
Μια μαύρη νεράιδα αναγκάζεται λόγω πολέμου να μεταναστεύσει και κατά λάθος βρίσκεται στην Αθήνα αντί για το Μαρόκο. Το μέρος όπου τριγυρίζει είναι το κέντρο της Αθήνας και το σπίτι της είναι μέσα στον Εθνικό Κήπο! Ερχεται αντιμέτωπη με τις λευκές νεράιδες και τη μοναξιά, όμως οι βόλτες στην Αθήνα την κάνουν να ξεχνιέται. Στο τέλος, όλα ανατρέπονται και η νεράιδα μας γίνεται ξανά ευτυχισμένη... Η συμμετοχή μας σε αυτή τη δουλειά είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Υπάρχει συγκίνηση και χημεία μεταξύ μας. Εχουμε δέσει όλοι μαζί. Η αφήγηση, το τραγούδι και ο χορός κάνουν το παραμύθι να ζωντανεύει με όμορφο τρόπο. Ενώ η χρήση εναέριων ακροβατικών πανιών το κάνει πιο χρωματιστό, πιο μαγικό, ειδικά στα μάτια ενός παιδιού - αλλά όχι μόνο. Οι Αθήνα χρειάζεται τη μαγεία ενός παραμυθιού, πολλών παραμυθιών... Ολοι, μικροί και μεγάλοι, έχουμε την ανάγκη να μεταφερθούμε αλλού, κάπου όμορφα, όπου με μαγικό τρόπο θα δούμε μιαν αλήθεια την οποία στην καθημερινότητα δεν θέλουμε να αντικρίσουμε!
Bρόμικη σχέση
Συγγραφέας: Κωνσταντίνα Τασσοπούλου
Παίζουν: Μαρία Μαμούρη, Χάρης Φλέουρας
Παίζουν: Μαρία Μαμούρη, Χάρης Φλέουρας
«Ο,τι είναι σκουπίδι για κάποιον, για κάποιον άλλο είναι δώρο». Ετσι τελειώνει το παραμύθι μας και αυτό είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας, που έχει να κάνει με την παράδοξη σχέση μιας γάτας και ενός αρουραίου εν έτει 2011, με φόντο την Αθήνα μας γεμάτη σκουπίδια λόγω απεργίας των υπαλλήλων του Δήμου. Μέσα στη βρόμικη πόλη γεννιέται ένας έρωτας περίεργος, που λόγω συνθηκών δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη. Αυτοί οι χαρακτήρες και όλα τα υπέροχα παραμύθια μάς δίνουν την ευκαιρία να παίξουμε κι εμείς σαν παιδιά και να μιλήσουμε για την πόλη που τόσο αγαπάμε, η οποία τώρα τα Χριστούγεννα αξίζει να είναι πιο όμορφη από ποτέ.
Η Ωδή και το Γκαργκόιλ
Συγγραφέας: Ανδρέας Μιχαηλίδης
Παίζουν: Νικόλας Μπράβος, Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου, Ιωάννα Λέκκα
Παίζουν: Νικόλας Μπράβος, Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου, Ιωάννα Λέκκα
Το παραμύθι αναφέρεται στην Ωδή της Αθήνας, την κρυμμένη δηλαδή μουσική της και τη μαγεία της που έχουμε ξεχάσει. Θέλει να μας θυμίσει πως ο καθένας κρατά το κλειδί του και ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεκλειδώσει την πόρτα που τον οδηγεί στη ζωή. Αναφέρεται σε ονόματα οδών γνώριμα στο σύγχρονο Αθηναίο, όπως η Ναυαρίνου και η Ζωοδόχου Πηγής. Σε αυτές τις περιοχές, λοιπόν, αλλά και ευρύτερα στο κέντρο της πόλης ξετυλίγεται η ιστορία. Το παραμύθι μιλά με γλώσσα λυρική και συχνά μελωδική. Γι’ αυτό το λόγο θα παρουσιαστεί με υπόκρουση από το πιάνο και ένα μικρό κομμάτι του μελοποιημένο... Νιώθουμε τυχεροί που μας δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε κάτι που γίνεται με τόση αγάπη και μεράκι. Είναι πολύ σημαντικό να πραγματοποιούνται τέτοιου είδους παραστάσεις, πρώτον και κύριον για τα παιδιά που τείνουν να ξεχάσουν πώς είναι να είναι παιδιά και δεύτερον για εμάς που συμμετέχουμε, διότι μας δίνεται η ευκαιρία να μπούμε ξανά στον κόσμο των παιδιών και να θυμηθούμε όλα αυτά που αφήσαμε κρυμμένα στην παιδική μας ηλικία... Η σύγχρονη Αθήνα έχει πολύ μεγάλη ανάγκη τα παραμύθια και τη φανταστική τους διάσταση για να μπορέσει τελικά να επιβιώσει.
Το κουτάκι του γέλιου
Συγγραφέας: Ηλίας Κολοκούρης
Παίζει: Χάρης Αττώνης
Παίζει: Χάρης Αττώνης
Ενα κουτάκι γέλιου που ζει μέσα στον καθένα μας μας βοηθάει να ξεπερνάμε τις στιγμές θλίψης. Διαπραγματεύεται το ότι είναι στο χέρι μας να ομορφαίνουμε τα πράγματα γύρω μας, τη ζωή μας και τις ζωές των άλλων. Διαδραματίζεται στο Μοναστηράκι και στους Αμπελόκηπους και θα το παρουσιάσουμε με πολύ γέλιο.
Θυμάσαι;
Συγγραφέας: Γιώργος Κουτσουνάρης
Παίζουν: Βιβή Νικολακοπούλου, Αχιλλέας Χαρίσκος
Παίζουν: Βιβή Νικολακοπούλου, Αχιλλέας Χαρίσκος
Το παραμύθι μάς πηγαίνει στο μαγικό κόσμο της φαντασίας των παιδιών και τα ταξίδια που κάνουν με τη δύναμη του μυαλού τους... Εμείς αντιμετωπίζουμε με ενθουσιασμό τη συμμετοχή μας σε αυτές τις παραμυθιακές διηγήσεις. Παραμύθια που διαδραματίζονται σε γνωστές γειτονιές -στο σήμερα και στο μέλλον- της Αθήνας, γειτονιές που όλοι έχουμε ζήσει και περπατήσει, οι γειτονιές μας. Η ζωή μας.
Τα μυρμήγκια που άναψαν το φεγγάρι
Συγγραφέας: Λένα Βλασταρά
Παίζουν: Λάμπρος Αραπάκος, Νικολέττα Κοκκόρη, Δάφνη Λιανάκη
Παίζουν: Λάμπρος Αραπάκος, Νικολέττα Κοκκόρη, Δάφνη Λιανάκη
Το παραμύθι αναφέρεται στην περιπέτεια της οικογένειας μυρμηγκιών Μήγκι-Μήγκι και διαδραματίζεται στον πεζόδρομο που ενώνει το Θησείο με το Γκάζι - εκεί είναι η φωλιά τους. Τα μυρμήγκια αυτά είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με το φεγγάρι, μια μεγάλη λάμπα εξωτερικού χώρου, η οποία κάποια στιγμή κάηκε και έτσι το φεγγάρι έσβησε για εκείνα. Τα μυρμήγκια όμως, γνωστά τοις πάσι για την εργατικότητα και το ομαδικό τους πνεύμα, θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να το ξαναδούν αναμμένο, θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να βγουν από αυτή την «κρίση»! Ισως παρακολουθώντας την περιπέτειά τους να θυμηθούμε τη σημασία της ομαδικότητας, της συνεχούς προσπάθειας, της δουλειάς και να πάρουμε θάρρος από την ιστορία τους για να πιστέψουμε σε κάτι...
O Βίκτωρας και το διάφανο αστέρι
Συγγραφέας: Στέργια Κάββαλου
Παίζουν: Αντώνης Γκρίτσης, Ευγενία Δελιαλή
Παίζουν: Αντώνης Γκρίτσης, Ευγενία Δελιαλή
Ο μικρός Βίκτωρας είναι ένα παιδί που ζει με τον μπαμπά του στον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας στα Εξάρχεια. Το παράθυρο του δωματίου του βλέπει το πάρκο της Ναυαρίνου, την πλατεία και το λόφο του Στρέφη. Οταν μια κρύα νύχτα του χειμώνα ένα διάφανο αστέρι πέφτει από τον ουρανό του κόσμου στην ταράτσα της πολυκατοικίας, ο Βίκτωρας θα αναλάβει να γίνει ξεναγός του σε μια μικρή ή μεγάλη βόλτα στη γειτονιά... Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σε μια χώρα, σε μια πληγωμένη πόλη και σε μια περίοδο που έχει περισσότερο από ποτέ την ανάγκη αληθινών ιστοριών. Η συμμετοχή σε μια τέτοια δουλειά είναι μια καλή αφορμή για να πιστέψουμε κι εμείς οι ίδιοι, σαν μικρά παιδιά, πάλι από την αρχή, σε ένα πραγματικό «παραμύθι».
Πες μου τι να εύχομαι όταν πέφτεις
Συγγραφέας: Ειρήνη Σουργιαδάκη
Παίζουν: Χάρης Αττώνης, Φίλιππος Κανακάρης
Παίζουν: Χάρης Αττώνης, Φίλιππος Κανακάρης
Ενας αστερίας αποφασίζει να ταξιδέψει ψηλά στα αδέρφια του τα αστέρια και να αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού του στο βυθό της θάλασσας. Διαπραγματεύεται την ανάγκη για το όνειρο. Το μικρό και το μεγάλο. Και κυρίως το ακατόρθωτο. Ο αστερίας που ονειρεύεται το άπιαστο και δεν κοιτάζει τη μαγεία του δικού του κόσμου. Θα το παρουσιάσουμε με τις όμορφες ζωγραφιές της Χριστίνας Σκαρπέλη και την ηχώ του παραμυθιού.
Ο Σκουπιδολέων και τα μουσικά νεράντζια
Συγγραφέας: Κύριος Ιάκωβος
Παίζουν: Βιβή Νικολακοπούλου, Αχιλλέας Χαρίσκος
Παίζουν: Βιβή Νικολακοπούλου, Αχιλλέας Χαρίσκος
Το παραμύθι μάς μεταφέρει στον Κολωνό. Εκεί οι κάτοικοι αντιμετώπιζαν ένα πρόβλημα με το βρομερό τέρας, τον Σκουπιδολέοντα, που είχε γεμίσει τις γειτονιές σκουπίδια. Με μεγάλη επιμονή, υπομονή και λίγη μαγεία, οι κάτοικοι κατάφεραν να διώξουν το τέρας μακριά και έτσι τα σκουπίδια να υπάρχουν πια μόνο στους κάδους.
Το ίσως μαγικό μπαούλο
Συγγραφέας: Γιάννης Πλιώτας
Παίζουν: Αντώνης Γκρίτσης
Παίζουν: Αντώνης Γκρίτσης
Ο Μιχαήλ είναι ένας κατσούφης, γεροπαράξενος τύπος, που ζει στο διαμέρισμα Β1 της οδού Ασημάκη Φωτήλα 15 στα Εξάρχεια. Είναι μάλλον από εκείνους τους τύπους που περισσότερο φοβούνται παρά φοβίζουν τους περαστικούς. Αποφεύγοντας τον κόσμο και τους φρουρούς της πόλης, ξεχύνεται κάπου ανάμεσα στην περιοχή Αλεξάνδρας και αρχές Χαριλάου Τρικούπη και ψάχνει «πολύτιμα υλικά» στους παραφορτωμένους κάδους των σκουπιδιών της πόλης προκειμένου να φτιάξει τη δική του μηχανή που θα του αποκαλύψει το νόημα της ζωής... Την Αθήνα τη θυμάμαι πάντα σαν μια πόλη γοητευτικών αντιθέσεων. Εχοντας μεγαλώσει σε προάστιο, θυμάμαι με πόση χαρά και εμμονή από την εφηβεία μου την επισκεπτόμουν ξανά και ξανά, προκειμένου να τη γνωρίσω περισσότερο και καλύτερα. Τα τελευταία χρόνια, ζώντας πια στο κέντρο της πόλης, θεωρώ ότι έχει μετατραπεί σε ένα πεδίο αντιπαραθέσεων και δυστυχώς ολοένα και περισσότερο αναρωτιέμαι πώς γίνεται, ενώ την αγαπάμε θεωρητικά όλοι τόσο πολύ, την ίδια στιγμή στην πράξη να την πληγώνουμε έτσι.
Φωτογραφίες: Σταύρος Πετρόπουλος
«Σύγχρονα Αθηναϊκά Παραμύθια»
Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Δεκεμβρίου στο φουαγιέ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206)
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στην πλατεία Κοτζιά
Σκηνοθετική και καλλιτεχνική επιμέλεια: Χάρης Αττώνης, Φίλιππος Κανακάρης
Δραματουργική Επεξεργασία: Αλεξάνδρα Γεωργοπούλου
Κοστούμια: Χριστίνα Σκαρπέλη
Σκηνικά: Ολγα Ευαγγελίδου
Για τις ανάγκες των παραστάσεων ο Σταύρος Πετρόπουλος και ο Αλέξανδρος Χαντζής έφτιαξαν promo video με τη Βίκυ Καλπάκα
Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Δεκεμβρίου στο φουαγιέ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206)
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στην πλατεία Κοτζιά
Σκηνοθετική και καλλιτεχνική επιμέλεια: Χάρης Αττώνης, Φίλιππος Κανακάρης
Δραματουργική Επεξεργασία: Αλεξάνδρα Γεωργοπούλου
Κοστούμια: Χριστίνα Σκαρπέλη
Σκηνικά: Ολγα Ευαγγελίδου
Για τις ανάγκες των παραστάσεων ο Σταύρος Πετρόπουλος και ο Αλέξανδρος Χαντζής έφτιαξαν promo video με τη Βίκυ Καλπάκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου